شب یلدا
با سلام
دیشب شب یلدا بود که با همت دوستان دانشگاه پیام نور شب شعر یلدا در سالن ضمن خدمت بندرعباس برگزار شد .
ممنونم از دوستانی که من را به یاد ۳ سال پیش انداختند !
و ناصر !
|
خیلی سخته ! خیلی بده ! چه جوری میشه گفت ! امروز حالم خوب نبود ! توی سایت ها می گشمتم . دلم هوای ناصر را کرده بود! شاید وقتی بهت خبر بند که ناصر 10 دقیقه است که سفر کرده و وقتی فکر کنی که اولین نفری از بین دوستانت هستی که این خبر رو می شنوی و باید این خبر رو به دیگران بگی ! چقدر بده ! حس عجیبی بود ! دلم نمی خواد دیگه تکرار بشه ! ناصر هم رفت - گرچه SMS دلیلی برای دادن خبر بود ! اما ما به کجا می رویم ! توی سایت کلوپ مطلبی رو از حمید دیدم که دیگه نتونستم جلوی اشکام رو بگیرم ! اینجا می زارمش !شاید بتونم بگم که امان از ما ! فاتحه ای بخواند ؛؛؛؛ ا دنیا دل اتبریده | |
|
انا لله و انا الیه راجعون
بغض گلوم رو گرفته باورش هم برام سخته .خبر خیلی کوتاه و تلخ بود: ناصر عبدالهی از این دنیا رفت. هنرمندی که از کودکی عاشق کاراش بودم، آخرین و تلخترین ملودیش رو چند ساعت قبل نواخت. ناخودآگاه ترانه هاش تو گوشم تکرار میشه و با هر بیتش قطره ای اشک از گونه هام سرازیر میشه یاد ترانه ای میوفتم که برای جگر گوشه اش ((نازنین)) اجرا کرده بود:
غم و غصه ات نبینم تا مه عروسیت ببینم دنیا دستی بیارم هرچه که توتخواست بیارم
تقدیر اما چیز دیگه ای بود...
ناصر! همه عاشقا و هوادارات آرزو می کردن که روز دهم دی جشن تولد سی وشش سالگی و تولد دوباره ات رو با هم جشن بگیرن. اما ظاهرا روح سرکش تو هوای پرواز به سرش زده بود:
کاشکی مه یه مرغرم از ای زمین کنده مبو پر مزده پرواز مکه دوباره مه زنده مبو پر مکشی به آسمون لا لا لا ابرو گم مبو گازی با او ابرو مکه یه بار دگه مه خوم مبو بالا مره پر مزده به هر جایی سر مزده مره مره تا کوه قاف خونه سیمرغ در مزده سوال از اون نگار مکه روزی دگه مه بار مکه کوچ مگفته تا کهکشون زمستون و بهار مکه
نمی دونم چه حسی داشتی. اما نه:
ناصریا تو که تا حالا غم اتدیده ا دنیا خوشی نتدیده ا همه که بد اتدیده ...
عشق تو حقن ولی دنیا پر ناحقن ا همه که بد اتدیده ا هیچکه خوشی نتدیده
ناصریا از عشقت دنیا خمارکو به هر چه رنگن تو خارکو به دشمن دونت دار کو
ناصریا ا دنیا دل اتبریده سختی وا جان خوتخریده از صباح خو چه اتدیده
حالا نوبته تون حالا یالا تا وقتی اته بالا بجک تا قوت اته حالا یالا برو زود به
بذار این ابیات رو از ترانه هات به عنوان یادگاری ازت بردارم و انصافا که هیچ یادگاری با ارزشتر از هنر یک هنر مند متعهد وجود نداره:
آزاد مثل یک باد به ، رها از مال دنیا آتش بزن به مستیت ، خیلی پستن ای دنیا تو رهگذری تنهای، ای دنیا دو روزن عمر جاویدت موندن، زندگی او روزن
خدا حافظ ناصر! تا قیامت حمید ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ |
دلم هوای نـوشـتن کرده بود امشب
دلم هوای نـوشـتن کرده بود امشب ...
باد و بارانی بود اندرون دلم ...
و صدای چند کلاغ و جیرجیرک ...
کاغذی و قلمی و کرور کرور دل برای نوشتن !
خوب ... برای که بنویسم حالا ؟
تازه ، برای کسی هم که بنویسم ، چه کسی ببرد برایش ؟!
یادم آمد ...
آدم برای خدا چیزکه بنویسد و بگذارد زیر فرش ،
خدا خودش برمی دارد ... !
پرشدم از شوق برای نوشتن ...
دراز کشیدم روی زمین و دستی
زیر چانه و دستی بر روی کاغذ !
نوشتم :
سلام ، محبوب من ... !
چقدر دوستت دارم ... خودت میدانی !
چقدر تو صبح را قشنگ شروع می کنی ...
صدای خروس و کلاغ را که می پیچانی در هم و
نسیم را می وزانی بینشان ...
آدم حالی به حالی می شود !
هیچ دلبری نمی تواند مثل تو ، همین اوّل صبح ،
دل آدم را اینطور ببرد !
خورشید هم ناز می کند مثل خودت ... !
آنقدر که دست می کشد بر سر و صورت آدم
و داغش می کند با سرپنجه هایش !
تو هم دست می کشی بر دل آدم و عاشقش می کنی !
معشوق صبور من ...
می فهمم که شب ها وقتی غرق می شوم در خواب ،
می آیی به پیشم !
دستت را حس می کنم که روی پیشانی ام
دانه های شبنم می کارد ،
رد بوسه ات هم می سوزاند لبم را تا صبح
مثل آتش ... داغ و مثل آب ... شفـاف
اگر تو نبودی "تو" معنی نداشت !
تو تمام " توی" منی ...
اگر می بینی چشمم به در می ما ند
نه اینکه یادم رفته " تو" هستی !
که می دانم هستی در کنارم ...
منتظرم کسی بیاید و ببیند ، چقدر "تو" هستی !
و برود و بگوید کسی نیاید !
معبود من ...
اگر دیدی روز کسی در کنارم بود
خودت می دانی و می فهمی که به یقین تکه ای از "تو"
را با خود داشته که رهایش نکردم !
مگر نه اینکه " تو" غرق در زیبایی ها هستی !!!
گل را اگر ببویم ، لذتش از بوی توست !
مطلوب من ...
سرم را گاهی بگیر بین بازوانت ! مرا به آغوش بکش ...
نکند یادت برود که سخت نیازمند توام !
من اگر یادم برود تقصیر توست که یادم نمی اندازی
تو باید مرا بارور کنی !
از تمام خواستن هایم !
تو خیلی خوبی !
برای کسی که دوستت دارد
و برای کسی که یادش رفته دوستت دارد ...
مهربان من ...
می شود از این به بعد بنویسم برایت؟
چرا نشود ...
راستی یادت نرود !
آن " تویی" را که می گفتم تکه ای از تو را دارد ...
(( چون می دانی : گاهی حس می کنم خود تو خیلی بزرگی
برای اینکه دوستت داشته باشم ،یک توی کوچکتر را به من بده
تا به واسطه اش عشق بورزانم به تو ))
نامه را تا کردم و سراندم زیر گوشه فرش
خدا خودش یاد دارد
کاش جوابش را بدهد
ندهد هم می دانم که می خواند
چقدر خوب است آدم کسی را داشته باشد ...